Maniac

Frank, overdag restaurateur van etalagepoppen, maakt ‘s nachts jacht op jonge vrouwen die hij vermoordt en scalpeert. Op een dag loopt Anna, een jonge fotografe, zijn atelier binnen. Ze is gefascineerd door zijn poppen en wil ze gebruiken bij de opening van haar aankomende expositie. De vereenzaamde, door akelige herinneringen aan zijn moeder gekwelde Frank denkt eindelijk een soulmate te hebben gevonden en stemt toe. Maar de ontmoeting met Anna blijkt ook de prikkel voor nog meer moordlust, ditmaal gericht op mensen uit haar omgeving. Remakes weten zelden de impact van het origineel te evenaren, maar deze nieuwe versie van Maniac , geproduceerd door Alexandre Aja, is de uitzondering. Hedendaags Los Angeles blijkt even groezelige plaatjes te kunnen opleveren als New York anno 1980. En Franks slachtpartijen, voornamelijk gefilmd vanuit diens point of view, pakken nog even bloederig uit als toen. Maar Khalfouns meesterzet is de casting van Elijah Wood, jawel, Frodo himself, als de opvolger van de bonkige, pokdalige Joe Spinell uit William Lustigs origineel. De tengere, jongensachtige Wood is de grootste troef van de film: een wolf in schaapskleren.