Fase 7

Coco en zijn zwangere vrouw Pipi bewonen een appartementje in een grote stad. Wanneer een mysterieus virus uitbreekt, wordt hun hele flat in quarantaine geplaatst. Terwijl de epidemie buiten het openbare leven lam dreigt te leggen, vecht Coco aanvankelijk vooral tegen de verveling. Tot een opdringerige buurman (Guillermo del Toro regular Federico Luppi) hem dwingt drastische maatregelen te nemen en het appartementencomplex in een oorlogszone verandert. De beschrijving hierboven doet misschien een apocalyptische horrorfilm vermoeden à la het Spaanse [ Rec ] of de zombiefilms van George Romero, maar wie daarvoor komt, wacht een verrassing. Fase 7 , de debuutfilm van editor Nicolás Goldbart, vaart een heel eigen koers. De consequent droogkomische film zoekt de humor en het absurde in de beproevingen van de hoofdpersonages. Al worden bloederige special effects niet geschuwd, de bij het genre behorende naargeestigheid krijgt in Fase 7 nauwelijks een kans. Dit is niet zozeer een schets van het einde van de wereld als wel een verrassend origineel verhaal over moedwil en misverstand in de menselijke communicatie.