Sylvain is een rustige, ogenschijnlijk vriendelijke jongeman die in zijn eentje een kleine Franse arthouse cinema beheert. Veel bezoekers komen er niet en Sylvain doet net alsof hij niet weet dat de bioscoop binnenkort de deuren moet sluiten. Liever draait hij nog eens zijn lievelingsfilm, French Cancan uit 1954, of trekt hij zich terug in de kelder tussen de portretten van zijn favoriete filmheldinnen. Alleen: elk van die portretten is getooid…met een afgesneden oor! Sylvain is een psychopathische vrouwenmoordenaar en Manon, de jonge actrice die verliefd op hem is, weet van niets… Pascal Servo is huiveringwekkend als de ondoorgrondelijke Sylvain. Hij past in een lange traditie van verknipte moordenaars die worstelen met de herinnering aan hun gestorven moeder ( Psycho ), hun voyeuristische neigingen ( Peeping Tom ) of momenten van oncontroleerbare razernij ( Henry: Portrait of a Serial Killer ). Sylvain heeft last van alle drie. Zelf zien we de prachtfilm van Laurent Achard trouwens ook in zo’n kleine arthouse cinema belanden. En dat is prima: het bedachtzame camerawerk, de acteurs en de heerlijke retro-look verdienen het om gekoesterd te worden door de echte fijnproevers.
